Waarom Last Mile delivery stagneert

Nog voor invoering van de zero emissie zones, is er al veel mis binnen de stadsmobiliteit en daarmee stadslogistiek. Het gaat niet alleen over de wens voor autoluwe binnensteden, het gaat erom dat de Nederlandse steden en regio’s overvol zijn geraakt met mensen en daarmee mobiliteit.

Logistiek moet onterecht de duurzaamheidstransitie betalen!

Zij hebben gelijk…..

Het is een maatschappelijk probleem dat we gratis leveren en gratis retouren hebben toegestaan. Met 1 miljoen extra inwoners in de laatste 8 jaar leggen we nog meer druk op transport, logistiek en mobiliteit.

Vanuit auto fabrikanten is nachtdistributie en 1 levering overdag standaard. De after-market, onafhankelijke toeleveranciers voor onderdelen, leveren wel 10 keer per dag bij een autobedrijf. Grote transporteurs denken in pallet vervoer met elektrische vrachtwagens, efficiency en zo veel mogelijk bundelen. Het enige waar ze geen antwoord op hebben is een tijdslot tussen 7 en 11 uur in de ochtend terwijl de winkeliers steeds vaker pas om 10 of 11 uur open gaan in de stad.

Wat mij enorm heeft verbaasd in gesprek met branche genoten is dat last mile opdrachten voor dezelfde tarieven wordt verwerkt ten opzichte van multinationals zoals DHL die enorm volume voordeel hebben. Dit kan niet en past eveneens niet bij ons. Picnic draait nu in meer steden met zwarte cijfers voor levering. Zij hebben toch een ander model gekozen dan DHL en PostNL. De laatste hebben aangegeven dat pakketkluizen essentieel zijn in de last mile distributieketen om profitabel te blijven.

Wanneer je onder kostprijs werkt of niet alle kosten mag doorberekenen is het financieel geen gezonde business. DHL loopt nu in tegen media berichten aan over dit onderwerp. Nu zijn duurzame cargo bike delivery bedrijven vaak gestart vanuit ideologie. Zij hebben echter nooit het volume voordeel van de grote partijen en zien pas achteraf de werkelijke financiële effecten.

Onder kostprijs werken, onder het minimumloon, opgejaagd worden om maar onmogelijke targets te halen.

Hoe kun je dit als maatschappij accepteren?

Wat is dan de reden dat wij als maatschappij dezelfde tariefstelling eisen?

Kortom ik denk dat we wonend en werkend in de randstad en provincie moeten accepteren dat gratis leveren niet meer van deze tijd is. Gratis retour al helemaal niet. Verder denk ik dat we reële tarieven moeten en durven vragen voor een oplossing die we als maatschappij nodig hebben. Thuisbezorging en service mensen thuis langs laten komen is alleen mogelijk wanneer we hier een passend tarief voor willen betalen.

Wij hebben als maatschappij de salarissen van beveiligers en facilitaire schoonmaak verhoogd tot 20% boven minimumloon en eisen wel dat ons pakje onder, op of net boven minimum loon ‘gratis’ thuis wordt geleverd en dat ons nieuwe bankstel die we toch niet willen ‘gratis’ retour wordt opgehaald.

Voor de last mile logistiek is het essentieel om de juiste prijs te factureren, waarbij arbeid nog altijd boven voertuig prijs zou moeten gaan. Iedereen die dit artikel leest zou de komende weken eens stil moeten blijven staan bij alles wat wordt thuisbezorgd. Kijk dan naar je eigen uurloon en wat er op de factuur voor jouw werk wordt berekend. Zet dit dan af tegen de bezorger die op, onder of net boven minimumloon moet presteren.

Last mile delivery en logistiek hoort een correct betaald onderdeel te zijn in de duurzaamheidstransitie.

Wilt u meer weten over onze last mile experience center en kennissessie voor een branchevereniging of organisatie dan kunt u contact met ons opnemen. Meer weten over last mile delivery en de specifieke voertuigen dan eens op onze Scoobic pagina.

Met vriendelijke groet,
Karin van den Berg
Founder & CEO
LMe Solutions
Scoobic NL

————————

Artikel geschreven nav LinkedIn bericht van Erik Slaaf, werkzaam bij ING Nederland, Sector Banker Transport, Logistics & Mobility